Paasweekend

Zo weer rust in de kont en ook nog energie over. De afgelopen dagen had ik bij thuiskomst de batterij zover leeg, dat het reisverslag schrijven er niet van kwam.
Zaterdag was lekker relaxed wakker worden, ondanks dat ik op tijd wakker was. Toch een fijn gevoel om je huisgenoot bezig te horen om richting werk te kunnen en dan zelf nog een keer kunnen omdraaien omdat je vrij hebt. Ik weet zeker dat er lezers genoeg zijn die er net zo over denken!
Rond een uur of 9 ben ik naar het werk toe gelopen om de Isuzu op te halen. Aangekomen bij het bedrijf, zag ik Frank bij zijn eigen auto en touw weghalen bij zijn linker achterwiel. Deze is er schijnbaar in gedraaid en is op 1 of andere manier achter zijn achterscherm blijven hangen. Met het gevolg dat hij KRAK hoorde... Bleek dat het binnenscherm gebroken is. Terwijl ik met hem sta te praten kijk ik even naar de Isuzu die ik mee wil nemen, zie ik dat de linker achterband lek is. Zit er een spijker in het loopvlak... Dus ik moest wachten op men collega die hem eraf zou halen en er mee naar een bandenzaak zou gaan. Zodat ze de band kunnen maken.
Na een ruime 2 uur kon ik toch vertrekken met de pick-up. Moest nog wel even naar de pomp om hem af te vullen. Bij het tankstation lagen grote watermeloenen voor maar 20 SRD. 1 gekocht en daarna was de bestemming Afobakaweg Mast 35. Of te wel de 400 meter racebaan van Motosur. Dit is de motorsportorganisatie van Suriname.
De weg was erg makkelijk te vinden en de pick-up is echt verrassend comfortabel voor dit soort ritten.
Onderweg kom ik langs Suralco. Dit is de aluminiumfabriek van Suriname. Zij hebben ook het stuwmeer aangelegd, waar ik maandag heen ga. Het is een ontzettend groot terrein met veel gebouwen, het ziet er wel armoedig uit vanwege de roestige delen. Maar dat is niet te voorkomen hier in Suriname met die hoge luchtvochtigheid. Daarnaast is de bauxietstof erg agressief tegen autolak en andere verfsoorten. Dus dat bijt er lekker in.
Na een kleine 1,5 uur gereden te hebben ben ik bij de racebaan, ik merkte dat de zandvlakte van de parkeerplaats erg zacht is. En rijd even een paar keer heen en weer om de ondergrond aan te drukken, zodat ik makkelijker weg kan na de races. Terwijl ik uitstap, zie ik men collega Arno net aankomen. Hij heeft vrijdag toch nog gewerkt om 1 van de racers te matsen zodat hij mee kan doen dit weekend. Arno heeft op deze manier mooi pitboxkaarten geregeld! Wel kicken om te zien, ondanks dat het allemaal nog in de kinderschoenen staat hier.
Ze gebruiken hier veel honda civics, wel hebben ze bijna allemaal een turbo erop en weten ze er zo rond de 800 PK uit die blokjes te persen.
Op de zaterdag waren de kwalificaties, was wel erg leuk om te zien. Tussendoor hadden ze test runs. Het meest verrassende vind ik wel de kleding die ze dragen. In Europa racen ze volgens mij in volledige racepakken, maar hier hebben ze een spijkerbroek, racejas en een helm op. Zelfs de meeste motorrijders hebben alleen een motorjas aan i.p.v. volledig motorpak.
De motoren blijven wel een favoriet voor mijzelf in ieder geval. Wat een acceleratie zitten er in die nog verder opgepepte machines. Ze maken nog wheelies in de 3e en 4e versnelling. Daarna waren ze te ver weg om het nog te kunnen zien.
Om ongeveer 16:30 uur waren de kwalificaties afgelopen en toen ben ik naar huis toe gegaan. Tenminste dat was de bedoeling. Ik had de auto gestart kon makkelijk naar voren weg komen, maar toen ik de bocht inzetten was het gebeurd, links achter groef de auto zich in. Helaas is de auto alleen achterwiel aangedreven en niet 4 wiel aangedreven.
Een groepje Surinamers heeft me geprobeerd los te drukken maar dit zware bakbeest wilde er niet uit komen. Ik ben naar de organisatie gelopen en die hebben iemand gecharterd die me even los wilde slepen.
De terugweg ging verder wel soepel, na een uur en 10 minuten was ik weer thuis. Viel me reuze mee! Maar zodra ik Paramaribo uit ben neemt de drukte ontzettend af, dan kun je gewoon lekker door kachelen. En zo met de paasdagen was het toch erg rustig op de weg.
's avonds thuis nog een wasje gedraaid en wat werk verzet aan men technische verslag en toen lekker gaan slapen.

Op zondag ben ik de dag begonnen met een skype gesprek met de familie. Tenminste de delegatie die nog bij men ouders thuis was na de paasbrunch.
Daarna heb ik de pick-up weer aangetrapt en ben weer richting de racebaan gereden. Op zaterdag werd de lucht steeds lichter, maar nu werd de lucht steeds donkerder. Ik kreeg een beetje naar voorgevoel dat de races misschien wel afgelast zijn. Ik had niet van te voren op FB gekeken. Maar goed, ik zie het wel als ik er ben. Toen ik er aan kwam zag ik gewone straatauto's over de baan heen scheuren. Wat blijkt nou, ze hadden net een hoosbui gehad. Was ook wel te zien aan de modderbende op de parkeerplaats. Maar ze hebben vrijwilligers gevraagd om de baan droog te rijden. Die hebben tenslotte wegbanden met profiel wat het water kan afvoeren. Die dragrace auto's gaan tollen.
1 van de ''droogrijders'' reed in een Isuzu D-max en die gaf een mooi showtje donutjes weg. Wel een apart gezicht om zo'n pick-up donuts te zien draaien op de racebaan. Een half uur na men aankomst konden ze de races weer oppakken. Na een ruim uur geracet te hebben, brak de regen weer los. Om half 3 kregen we te horen dat ze om 3 uur de beslissing nemen of ze doorgaan of dat ze maandag de races gaan afmaken. Het gaat tenslotte om de finales, die moeten gereden worden.
Maar de lucht was nog zo dreigend, dat ik eieren voor mijn geld heb gekozen en ik ben terug gereden richting het appartement.
Het op de terugweg even in de buurt van het appartement rond geslingerd om wat handige winkels voor Wilbert op te zoeken. Waar hij boodschappen kan doen.
Bij thuiskomst besefte ik dat ik weer terug moest naar de supermarkt om nog even brood te halen. Het brood was op.
In Nederland zijn alle supermarkten dicht op 1e paasdag. Maar in Suriname heb je zo veel verschillende geloven. En de meeste Chinese supermarkten zijn gewoon open. En het was er nog druk ook nog.
's Avonds nog even de watermeloen voor de helft opgesneden en in 2 bakken verdeeld. Zodat ik dit maandag mee kan nemen op pad met men leraar, zijn vrouw, zijn broer en zijn schoonzus.

Maandagochtend om 6 uur ging de wekker, na even gesnoozed te hebben men bedje uitgegaan. Even opgefrist, aangekleed en hup broodsmeren.
Daarna de auto in en richting het hotel van meneer Goossens.
Heerlijk die rust 's morgens op de kwattaweg en in het centrum van Paramaribo, dan kun je lekker ongestoord door rijden. M'n docent zat al op de veranda klaar bij het hotel. Eerst even voorstelrondje gehad en daarna zijn we gaan rijden. Ik had verwacht dat we wel 3 uur nodig zouden hebben om bij het Brokopondo stuwmeer te komen. Dit meer is nog groter als de provincie Utrecht. Dit meer is aangelegd door Suralco, Om Paramaribo en hun zelf te voorzien van stroom.
Na 40 minuten gereden te hebben waren we bij Suralco. Hier ben ik even gestopt zodat hier wat foto's gemaakt konden worden. En daarna zijn we weer doorgereden. We hebben vlak daarna nog een jager ingehaald. Ik moest even stoppen van de passagiers, aangezien de broer van Goossens een jager is. Wilde hij hem even vragen waarop de beste man ging jagen. Deze beste man ging op konijnen jagen. In overleg hebben ze hem nog even op de foto mogen zetten en daarna zijn we doorgereden.
Halverwege de route kwamen we bij een controlepunt. Hier werd ik staande gehouden en moest men eigen papieren en de auto papieren even laten zien. Daarna was het weer klaar en mochten we door. Heb ik dat ook nog eens meegemaakt hier in Suriname. Vond het wel vreemd dat ze verder de auto niet gecontroleerd hebben of de inhoud van de auto. Niet dat er aanleiding voor was. Maar dat is wel iets wat ik zou verwachten bij zon controle.
De weg is een lange heuvelachtige maar toch hoofdzakelijk rechte weg. Met llinks en rechts veel tropisch oerwoud, bauxietgrond en hoogspanningsmasten. We zijn zelfs nog een wielrenners peloton tegengekomen, met volgauto's. En veel kleine creoolse dorpjes of gehuchten. Bij het ene dorp stonden wel auto's en bij het andere dorp weer niet. Dat was wel een opvallend iets.

Zo rond 8.45 kwam de stuwdam in het vizier, rond 9 uur kwamen we bij poort waarbij we ons even moesten melden. We konden vanuit daar naar boven slingeren en dan waren we boven aan bij het stuwmeer. Het energiebedrijf was niet volop in bedrijf vanwege de feestdagen. Helaas was het weer behoorlijk grauw. We konden dus niet zo ver over het water heen kijken. We hebben een rondje gelopen en kwamen nog een groep jagers tegen. Deze hebben op herten gejaagd op 1 van de eilanden. Ze hadden er 2 geschoten en meegenomen. Ze zijn helemaal uit de stad gekomen en hadden 3 auto's nodig voor alle spullen en de jachthonden.
Daarna wilde de familie Goossens richting de watervallen in het natuurpark Brownsberg. Dus de auto weer aangeslingerd en die kant op gereden.
We zijn in een stadje terecht gekomen en hier zijn we even gestopt bij een pompstation. Hier waren namelijk 2 supermarktjes. Konden ze mooi even wat kopen voor onderweg.
Daarna zijn we doorgereden, ik ging er zelf vanuit dat de watervallen of de ingang van het park wel aangegeven zou worden met borden. Maar goed na een kleine 20 kilometer nog geen bord gezien te hebben, zijn we even gestopt. Plaspauze ingelast en weer terug naar het dorp gereden. Hier kwamen we Nederlanders tegen. En de vrouw van Goossens heeft ze even aangesproken. We hadden schijnbaar nog verder door moeten rijden en daarna nog een uur moeten wandelen in het bos. Maar goed zonder gids kun je behoorlijk verdwalen daar. We zijn weer terug gereden richting de stad. We hebben nog even een bauxiet weg ingeslagen opweg naar een goudmijn. Hier had ik nog bijna een slang onder de wielen van de pick-up. Maar ik kon nog op tijd stil staan. Ik reed gelukkig ook niet zo hard op die weg, want hij was behoorlijk slecht op sommige stukken.
We hebben even van een afstandje kunnen kijken naar de mijn, terrein was verder afgezet met bordjes. We hebben hier 1 van de 2 bakken watermeloen meester gemaakt en daarna zijn we weer gaan rijden. Ik heb ze nog de racebaan laten zien. Er waren nog races gaande omdat ze zondag niet alle klasses hebben kunnen afronden. We hebben 2 races gezien. Daarna ging er 1 met zijn Mazda RX-7 een testrun maken, verloor zijn wiel. En wij mochten ruim 45 minuten wachten op duidelijkheid wat er ging gebeuren. Tussendoor kregen we nog een buitje over ons heen. Nadat de baan vrijgegeven was, hebben we nog 1 race gezien. En toen was het tijd om naar huis te gaan. Op de terugweg nog even ergens getankt en daarna zijn we met zijn alle wat gaan eten. We hebben eerst wat gedronken bij het hotel waar zij verblijven, zij hebben zich ook even opgefrist. En daarna hebben we wat gegeten vlakbij het hotel. Na het eten heb ik de auto opgehaald en ben ik terug naar huis gereden. En toen ik thuis kwam, gedoucht en gaan slapen! Ik was total loss van de hele dag sturen.


Dinsdag
Vandaag was het weer tijd om te werken, Ik had voor vandaag Surinaamse snacks gereserveerd bij de Warung(Javaanse take-away) tegenover de straat van men stage. Maar vanmorgen zag ik dat de roldeur nog dicht was met een briefje erop. Ze waren dicht vandaag wegens een sterfgeval. Men leraar komt rond half 12, Gerard is er vroeg vandaag om ze op te vangen. Ik ben verder gegaan met m'n vacuümpomp project en Rodney is begonnen met schilderen. hij heeft tevens de compressor weer in elkaar gezet! Men leraar was er rond 1 uur, ze snapte alleen bij het busplein niet waar ze heen wilden.
Ikk heb ze een rondleiding gegeven en ze hebben met Gerard gesproken.
Ik heb de vacuümpomp getest met de bus ipv 2 losse kegels. Helaas geen verbetering...

Na het werk heb ik pizza besteld voor mij en Wilbert, maar Wilbert vondh et niet lekker. In plaats van dat hij dat dan gewoon zegt, wacht hij tot je je terug trekt op de slaapkamer. En dan gooit hij de rijstkoker vol.
Maar goed, na het eten gerelaxed en m'n reisverslag bijgewerkt. ging veel tijd in zitten omdat m'n de laptop geregeld vast liep.

Maar het is gelukt!