Nou helaas, dat was het dus even niet.
Vanmorgen begonnen met schilderen. Ik heb wat onderdelen die ik gisteren in de verf heb gezet, een 2e verflaag gegeven of de onbeschilderde delen geverfd. Daarna begonnen aan de laatste onderdelen verf vrij maken om te schilderen. Heb hiervoor de staalborstel gepakt die op de slijptol kan. Dacht lekker makkelijk mooi snel klaar. Nou om 9 uur was het ook klaar. Had al de nodige losse staaldraadjes opgevangen maar nu leek het alsof er 1 men rechter pink in was geschoten. Kon hem niet zien zitten maar voelde wel wat vreemds. Voordat ik straks met een pink thuis kom 3 keer de dikte van wat hij hoort te zijn, ben ik maar even naar Frank gelopen. Dacht misschien ziet hij de staalsplinter en krijgt deze eruit. Maar hij stuurde me direct naar de eerste hulp in het Academisch Ziekenhuis van Paramaribo.
Op weg daarna toe bedacht ik me dat ik men vaccinatiepaspoort niet mee heb. Maar zei Rodney die heb je niet nodig, je ID en geld is voldoende.
We hebben de auto geparkeerd en zijn richting de eerste hulp gelopen. het was toen ongeveer half 10 denk ik. Je betaald drempelgeld om geholpen te worden door het medische personeel. Als buitenlander betaal je 100 SRD. Je wordt wel heel vriendelijk geholpen door de dames die je aanmelden. Wat een chagrijnige bedoeling zeg, hadden er paar hun dag niet volgens mij.
Ik ben heel toevallig geholpen door een Nederlandse stagiaire. Hij kon niet zeker zeggen of de splinter er echt zat, maar hij voelde ook wel dat mijn rechter pink dikker was als men linker. Om zeker te weten dat ik er een staalsplinter in had zitten, wilde hij een foto laten maken. Want ja, staal zie je wel op zo'n röntgenfoto.
Hij vroeg wanneer ik de laatste keer de tetanusspuit gehad heb. Tja goede vraag, heb de nodige vaccinaties gehad voor men vertrek. Maar of ik ook die heb gehad twijfelde ik over. Dus heb Rodney men huissleutel gegeven en hem naar mijn appartement gestuurd omdat vaccinatiepaspoort op te halen. In de tussentijd moest ik wachten op men doorverwijzing voor de radiologie. Ik kwam nog meer staaldraadjes tegen in men t-shirt en werkbroek.
Nadat ik men doorverwijzing heb gekregen. Ben ik naar de weg toe gelopen om Rodney tegemoet te komen, ik ging er vanuit dat hij het wel zou weten waar we heen moesten. Maar nee, hij wist het ook niet. Dus hebben we een zuster aangesproken waar we heen moesten. Ze hebben 2 radiologie afdelingen, 1 aan de andere kant van het terrein en 1 achter de EHBO. En zij zei dat wij naar de andere kant van het terrein moeten.
Lopen daar de wachtruimte in, daar was het al beredruk. Netjes een kaartje getrokken en wachten tot mijn nummer omgeroepen werd. Toen ik aan de beurt was vertelde de mevrouw mij dat ik naar de andere radiologie had gemoeten. Maar kon hier ook gewoon de foto's laten maken, dat zou ook goed komen.
Uiteindelijk na lang wachten was ik aan de beurt voor de foto's en kon al vlot weer terug naar de eerste hulp. Ik kom daar bij de balie om me te melden en tel maar liefst 5 of 6 blanke snoetjes. Wat blijkt 4 Nederlandse stagiaires, 1 Belgische stagiaire en 1 Nederlandse arts volgens mij.
Op de foto was geen splinter te zien, dat scheelde weer. Maar ik kreeg wel de tetanusspuit, ter voorkoming van. En moest een antibiotica kuurtje om te voorkomen dat de wond gaat ontsteken. Zegt de Belgische stagiaire na de prik gegeven te hebben: ''Je moet over een maand weer terugkomen voor de 2e spuit.'' Hartstikke leuk mevrouw, maar dan ben ik al weer terug in Nederland. Men huisarts zet die 2e spuit maar als het nodig is.
Dit heb ik haar ook dan maar even netjes uitgelegd.
Vervolgens komt er een Filipijnse verpleegkundige naar me toe om te vertellen dat ik mag gaan.
Rodney en ik naar de apotheek om men antibiotica op te halen. Krijg ik daar te horen dat ik om 1 uur mag terugkomen om het op te halen... Dus wij terug naar het bedrijf. Ziekenhuis zit gelukkig dichtbij. Het was 12.20 toen we weer terug kwamen op het bedrijf.
De Kwattaweg was ontzettend druk toen we terugkwamen, dus ben rond half 2 maar even lopend naar het ziekenhuis gegaan om de antibiotica op te halen en de rekening van de röntgen te betalen. Al met al heeft die kleine 3 uur in het ziekenhuis me 200 SRD gekost. Valt me reuze mee! In Nederland is het een stuk duurder!
Het breekt je wel op zo'n dag. Had toen ik terugkwam van men antibiotica ophalen eigenlijk de knollen al op. Maar goed, ik heb de werkrelatie met die staalborstel maar verbroken en ben teruggegaan naar het oude vertrouwde schuurpapier.
Vanavond op tijd slapen, morgen weer fris en fruitig naar het werk.